Okuyamayanlar için; Yaz Tatili 1. Bölüm için Tıklayınız.

Bozburun
Üşür vaziyette Karaburun’dan yola çıkıyoruz. Alaçatı ya da Çeşme’de konaklama yapalım diye düşündük ama İzmir’de oturan arkadaşımız bize oralarda da şu anda oldukça fazla rüzgarın bulunduğunu hatırlatıyor.

Hemen yönümüzü Akdeniz’e daha yakın yerlere çeviriyoruz. Neresi neresi diye düşünürken daha önce bulduğumuz ancak vazgeçtiğimiz Bozburun’a yöneliyoruz. 5 saat sürecek yol ama çokta önemli değil. Yolculuk bile keyifli bizim için. Bir hız kendimizi Muğla otoyolunda buluyoruz. Yollar çok güzel her yer çift yön olmuş, sık sık radar var.

Marmarise yaklaştıkça hoşumuza giden bir değişim başlıyor. Her yer alabildiğine yeşil. Yemyeşil derler ya aynen öyle. Marmaris-Bozburun arası 50 km. Marmaris içerisinde biraz vakit geçiriyoruz. Yemek, benzin, dergi kitap derken akşam üzeri yapıyoruz saati. Her yer turist kaynıyor. Bol bol İngiliz gelmiş. Yüksek sesle bağırış, konuşmalar..haykırmalar..Bu İngilizler de kendilerinden başka kimse saygı duymuyor. Off devam..vakit kaybetmeyelim. Sessizliğe doğru yola devam.

Bilmeden yolu uzatarak İçmeler üzerinden orman içerisinden Jip safarilerinde kullandığı yol ile Bayır köyüne varıyoruz. Buradan tekrar anayola bağlanıp asıl gitmemiz gereken yola bağlanıyoruz. Bu ara bağlantı yolu çok virajlı ancak muhteşem manzaralar eşliğinde ilerliyorsunuz. Bu yolu hafızamıza yazarak devam ediyoruz. Bir süre sonra deniz eşliğinde yol alıyoruz. Bir manzara bu kadar mı güzel olur. Tablo gibi. Yatlar gelip geçiyor. Her yer yemyeşil..

Bozburuna vardığımızda aracımızı bir okulun bahçesine park ediyoruz. Okullar kapalı olduğundan zaten burası otopark olarak hizmet veriyor. Zaten toplasanız 10 araba yok bile. Ahprodite otele gitmeden önce kısa bir yürüyüş yapıp şehri tanımak istiyoruz. Bir liman ve bir kaç sokaktan oluşan merkezi dolaşmamız 15-20 dakika sürüyor. Bir yerli teyze ile konuyoruz. Onlarda bize Aphrodite otelin iyi olduğunu söylüyor. Bu gibi küçük yerlerde yerel insanın önerdiği yerleri dikkate almakta fayda var.

Telefon ile yola çıkmadan yer ayırtmıştık, hemen artık daha fazla vakit kaybetmeden geldiğimizi haber veriyoruz. Bozburunun pansiyonlarının arasından sahilden geçip araba ile gidilecek son noktasına kadar gidip aracımızı park ediyoruz. Bir bakıyoruz ki otelimizin transfer aracı gelmiş. Tekne ile bizi otele götürüyorlar. O kadar keyifli ki, araba yok, motosiklet gürültüsü yok. Çıt yok! Suların sesi, kuşların cıvıltısı, teknelerin süzülüşünü izleyerek 5 dk. Ilerideki otelimize varıyoruz. Sıcak bir karşılama. Belliki burada keyifli geçecek. Bu arada terliyoruz! Evet bu çok hoşumuza gidiyor. Hava sıcacık. İşte yaz yahu! Karaburundan sonra işte şimdi tatile çıktığımızın farkına varıyoruz. ☺

Aphrodite Otel toplamda 18 odası olan bir aile işletmesi. Biz burayı internetten bulup geldik. Geceliği kişi başı 75 TL. Bu fiyata sabah kahvaltı ve akşam yemekleri dahil. Denize sıfır. En hoşumuza giden özelliklerinden birisi akşam yemeklerinde siz neyi isterseniz onu yapıyorlar. Hiçbir kısıtlama yok. Zaten sürekli , kırmızı et, tavuk ve balık var. Bunlardan hiçbirini canınız istemedi dolma yemek istediniz. Hemen akşama hazır. Öğlen yemekleri ve içecekler bu fiyata dahil değil. Akşamları ana yemeklerden önce büyük bir masa sırf zeytinyağlılardan (en az 15-20 çeşit) oluşuyor. Açık büfe. ☺

Çalışanlar özellikle Yavuz bey efendiliğiyle, saygısıyla, Çetin bey espirileriyle ve herkese takılmasıyla eğlenceli bir ortam oluşuyor. Zaten çok kalabalık olmadığı için bir iki akşam içerisinde bir çok tanıdığınız ve dostunuz oluyor. Kimse sizi birşeyler için sıkmıyor, zorlamıyor. Odalar standart, yeterli. Tabi yılların verdiği bir yorgunluk var otelde artık. Biraz yenilenmek istiyor. Ancak bu güzel bir tatil geçirmeye mani değil. Hergün temizliği yapılıyor. Küçük bir otel, denize sıfır oturuyor, nefis sakinlik ve huzur içerisinde yemeğinizi yiyorsunuz, denize yine sakin sakin kalabalıktan uzak giriyorsunuz. İşte büyük otellerde olmayan sakinlik, dinginlik. Oh yahu. ☺ 5 gün kıpırdamadık bir yere. İnanılmaz dinlendik. Bu arada burayı tercih edeceklere küçük bir dip not, otel seneye güzel bir tadilattan geçebilirmiş bilginize ☺

Bir akşam Bozburuna inip yine biraz dolanalım dedik. Topu topu yarım saat sürüyor. Bir çok café, restorant limanda var. Buralarda keyifli vakit geçirebilirsiniz. Bozburun aslında yatçıların uğrak bir noktası olduğundan hergün önünüzden onlarca yat geçiyor, geliyor, demirliyor. Bu sebeple zaten 2000 olan yerel nüfustan ziyade yabancıları görmek mümkün olabiliyor.

Son günümüzde otelin teknesi ile bir tekne turuna katılıyoruz. Tekne çok büyük olmadığından 10 kişi ile yola koyuluyoruz. Çevre koylara yapacağımız günübirlik bir tur. Yavuz kaptanlığında yola koyuluyoruz ancak koydan çıkar çıkmaz daha da bir güzellik bizleri şaşırtıyor; karşıdaki adalarda tarihi kalıntılar var, kızkumu gibi toprak yer yer suyun içerisinde yerler oluşturmuş, denizin berraklığı pukhet adası resimlerine benziyor..v.s..yani her yanıyla bizi şaşırtmaya ve etkilemeye devam ediyor Bozburun. Hatta “Dirsek bükü” adlı koyda denizin dibindeki canlıları bile çıplak göz ile seçebilmek çok etkileyici. Bu koyu mutlaka görün. Koyda enterasen olan birde Restorant var. Elektriği, yolu ve suyu olmayan dağın bir kenarına yapılmış. Nasıl yapılmış, kimler izin vermiş hatta ruhsatı varmı onu bilmiyoruz ama yatçıların en uğrak yeri olduğu kesin. Fiyatları da ucuz değil. Bu tekne turu için kişi başı 30 TL ödedik. Bu fiyata içecek ve yemek dahil değil.

Dağları boz. Adından da belli olduğu gibi. Ancak otelimiz yemyeşil olduğundan bunu hissetmiyorsunuz. Denizi tertemiz. Sabah saatlerinde neden bilmiyoruz küçük küçük deniz anaları geliyor. Ancak yüzerken bir rahatsızlık vermiyorlar. Sürekli her yanınızdan balıklar geçiyor. Sabah ve akşam üzeri deniz çoğu zaman çarşaf gibi oluyor. Reddedemiyorsunuz denizi ☺. 5 gün sonra herkesle vedalaşıp artık Bozburun’u geride bırakma zamanı. Kalan son 2-3 günümüzde çevre koyları gezip Turunç’ta kalmayı planlıyoruz. Bir çok yerde övgüsünü okuduk. Gezimize otelimizde tanışıp çok sevdiğimiz Çatalbaş ailesi ve minik fenerli Hüseyin ile devam ediyoruz.

Kız Kumu
Bir doğa harikası. Kumlar, taşlar ve çakıllar denizin belli bir bölümünü doldurmuş ve insanların yürüyerek geçebildiği bir alan oluşturmuş. Eğer Selimiye tarafına giderken yolda denizde yürüyen insanlar görürseniz işte burası.

Birde hikayesi var: Sevgilisine ulaşmak isteyen kız, eteğine kumları doldurarak denizden ilerliyor, kumları bitince de ulaşamadan boğulup ölüyor.

Bu doğa harikasına biz de Bozburun’dan bir öğlen geldik. Bakalım, görelim, fotoğraf çekip hatta belki de günümüzü burada geçiririz diye. Otelin minibüsü Marmaris’e giderken bizi burada indirdi. İner inmez bir gürültü, bir müzik. Burada bir-iki restoran buluyor, denize sıfır, kız kumunun içerisinde, dip dipe. Bağırış çağırış, herkes müşteri kapma telaşında. İşletme sahipleri iki üç dev hoparlör ile, müziğin sesini bam bam açınca sanıyorlar ki bizler oturup birşeyler yiyip içeceğiz. Bir nevi Eminönü kalabalığı gibi bir yer burası. Bir doğa harikası bizlerin eline bırakıldığında yapabileceğimiz tek şeyi yapıyoruz: Görsel ve işitsel kirletmek!. Böylece hiçbir cazibesinin kalmamasını sağlayıp bu işten birde ekmek yiyememekten şikayet etmek! Bir 15 dk. Zor dayanıp anı fotoğrafı çekip hemen sessizliğin hükum sürdüğü Bozburun’a tekrar dönüyoruz. Ancak bu o kadar kolay olmuyor. Minibüslerin her 2 saatte bir geçtiğini öğreniyoruz. Beklemekten başka çaremiz yok. Sabır..sabır..Siz mutlaka ama mutlaka kendi arabanız ile gitmeye çalışın.

Selimiye
Bozburun – Selimiye arası 7 km. 10 dk. bile sürmüyor. İçme suyu gibi berraklıkta, çarşaf gibi bir deniz karşılıyor bizi Selimiye’de. Burası Bozburundan daha gelişmiş duruyor. Küçük Bodrum gibi. Ama aynı zamanda şık. Gelen yatların büyüklüğünden ve güzelliğinden de anlaşılıyor.

Küçük bir kent burası da. Yine tabiki sahili en hareketli kısmı. Bozburunun hemen arkasında bir yerleşim yeri ve bir anda doğa değişime başlıyor. Buradan itibaren her yer yemyeşil. Limanın içerisindeki denizin bile temizliğinden bahsederken bir anda onlarca, yüzlerce belki de binlerce balık suyun üstünden hoplayarak bize doğru gelmeye başlıyor. Bir anda donup kalıyoruz ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz. Bir kaç dakika süren bu enteresan olayı hemen yanımızda bir balıkçı durumu bize açıklıyor. Büyük bir balık küçük balıkları yemek için kovalıyor. ☺
Selimiye’de Bozburun gibi temiz, naïf ve güzellikler içerisinde bir yer. Hatta Bozburunun sadeliğinden sıkılanlar için ikinci bir alternatif olabilecek bir yer. Bakın yine uyarıyoruz: Buralar tatil için sakinlik arayanların yeri ☺ Yola devam ediyoruz. Bundan sonraki hedef Şelale ☺

Şelale
Selimiye’den Bayır Köyü istikametine gidip köy tabelasından girmeyip 1km daha ilerlerseniz sağda tabelasını göreceğiniz ve jip safaricilerin uğrak noktası olan bir yer burası. Bir 5 dk toprak ve stabilize yoldan ilerleyip vardığımız noktada bulduğunuz bir yere park ediyorsunuz. Zaten heryerde jip safari kalabalığı ve nedense bu tura katılanların sürekli arabalardan bağırmaları? Her arabada en az 5-7 kişi olduğunu unutmayın ☹ (Yine İngiliz ve Arap turistler..?!?)

Bizde patikadan herkesin gittiği istikametten ilerliyoruz. Ancak çok kalabalık. Yine de herşeye rağmen yeşillikler içerisinden ve serin serin yürümek çok keyifli. Hatta yeşilliklerden gökyüzünü göremiyorsunuz. Şelale çok yüksek değil. Yaklaşık 10-13 m. gibi bir yüksekliği var. (Binlerce yıllık kaya da yine kazınmış isimlerimiz var.) Suyu resmen çivi. Bir 10 dk. durmak mümkün değil. Yemek yiyebilecek yeşillikler içerisinde bir kaç ufak yer mevcut. Buralarda gözleme türü şeyler bulabilirsiniz. Bağırışlar onların olsun, biz yolumuzu Bayır Köyü’ne çeviriyoruz.

Bayır Köyü
Nefis virajlı ve keyifli yollardan bir 10 dk. sonra ulaşıyoruz köy’e. Meydanda oturacak bir iki yer var. Tam ortasında 2000 yıllık bir çınar ağacı var. inanışa göre bu çınarın etrafında 7 tur atmanın hem insanın ömrünü uzattığı hem de sağlık ve mutluluk kattığı söyleniyor. Bizde aynısını yaptık, güle oynaya 7 tur. Yoksa 5 miydi? Bir süre sonra insanın başı dönüyor. Bu yüzden kaç tur atabildiğimizi hatırlamıyoruz.

Ancak enfes bir Portakal suyu içtiğimizi ve çalışan yerli insanın da çok kibar olduğunu hatırlıyoruz. Çınar ağacının gölgesinde oturmak, püfür püfür esen rüzgarın serinliğinde sohpet etmek çok güzel. Buraya uğramadan ömrünüze ömür katmadan geçmeyin. Şimdiki hedef “Çiftlik Koyu”.