Bir gün ansızın mesaj kutuma gelen, “Hamdullah Suphi İlkokulu’ndan mısın?” sorusuna verdiğim cevap ile hiç bu kadar sevinebileceğimi tahmin etmezdim. Bir soru ile başlayan arkadaşlarımızı bulma serüveni 14 gün içerisinde 13 kişiye 20 yıl aradan sonra ulaşabilmemizi sağladı. Herkesin mutluluğunun yüzünden okunduğu bu anlarda, hepimiz ilk günki kadar sıcak ve sevinçliydik.

24 Kasım günü Ankara buz gibiydi. Kışı iliklerimizde hissettiğimiz kadar, birde heyecan içimi titretiyordu. Tam da konuştuğumuz gibi 16.30’da İlkokulumun bahçesindeyim..20 yıl sonra..Kim gelecek, nereden gelecek, ben tanırmıyım gibi kafamda sürekli başka sorularla boğuşurken sıcacık gülümsemesiyle ve bizi 20 yıldır hiç kopmamışçasına karşılayan arkadaşım Funda ile, kısa süreli heyecanlı konuşmalar ve tam o sırada yine Pelin, Neslihan ve Ceyda kapıda gözüktü. Herkes birbirine gülümseyen gözlerle bakıyor, ve ben ne kadar iyi bir iş yaptığımızı aklımdan geçiriyordum. Kısa bir süre sonra Bora ve Levent’te bize katıldı. Büyük ısrarlar ve rica minnet hademeyi bulup okulu açtırdık. Bir koşu sınıfımıza çıktık. Adeta çocukluğum geri gelmişti. Koridorlar, kapılar, hepsi yerli yerinde ve “-bunca yıldır bekliyoruz nerede kaldınız” der gibi bizlere bakıyorlar. Okulda çekilen fotoğrafların ardından 20 yıl sonra öğretmenimize gitmek üzere oradan ayrıldık.

Üşümek mi? hatırlamıyorum. :)